Eugeniusz Gryglewski

Urodził się 4 sierpnia 1899 r. w Krakowie. Syn Adolfa, stolarza, i Heleny z Koszackich. Brat Romualda Edwarda (zob.).

Ukończył I Szkołę Realną (1915 r.), naukę kontynuował w szkole budowlanych.

W czasie I wojny światowej od 17 marca 1916 r. w Legionach Polskich. Służył w baonie uzupełniającym nr 3. a następnie w stopniu st. szer. w 11 komp. 4 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w 3 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.

Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami w stopniu sierż. w 1921 r. przeniesiony do rezerwy.

Powrócił do Krakowa. Był słuchaczem Państwowych Kursów Nauczycielskich. Maturę uzyskał w czerwcu 1924 r.

Od 1 września pracował jako nauczyciel w Szkole Powszechnej nr 1 we Wronkach. W 1927 r. zdał egzamin kwalifikacyjny w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Rogoźnie, a w 1930 r. ukończył Wyższy Kurs Nauczycielski w Warszawie.

Podczas II wojny światowej w listopadzie 1939 r. aresztowany przez Niemców, po czym z rodziną deportowany do Generalnej Guberni. Zamieszkał w Jędrzejowie na Kielecczyźnie, gdzie pracował jako introligator. Brał udział w tajnym nauczaniu. W marcu 1945 r. powrócił do Wronek.

Od 1 kwietnia pracował w szkolnictwie. Od 1948 do 1954 r. dyrektor Państwowej Szkoły Średniej Zawodowej we Wronkach. W 1949 r. zdał egzamin państwowy w zakresie rysunku technicznego na Politechnice Warszawskiej. Po likwidacji szkoły został przeniesiony do Szamotuł. Od 1956 r. uczył w technikum w Zamościu. W 1970 r. przeszedł na emeryturę.

Zmarł 7 czerwca 1987 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym we Wronkach.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 1933 r.) z Wandą Wittig, miał z nią córkę Bognę (ur. 1934) zamężną Józefiak oraz syna Janusza (ur. 1936 r.), ppłk. Milicji Obywatelskiej. Po śmierci żony ożenił się po raz drugi.