Bojownikom niepodległości

Eugeniusz Hinterhoff

(?–po 1937)

Urodził się 2 marca 1895 r.
Studiował na uniwersytecie w Petersburgu.
W czasie I wojny światowej powołany do armii rosyjskiej. Ukończył szkołę artylerii w Kijowie. 20 grudnia 1916 r. mianowany chor. art. Następnie w I Korpusie Polskim na wschodzie.
Po 1918 r. w WP. W okresie od 15 czerwca do grudnia 1919 r. w stopniu por. art. przebywał na wojennym kursie Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie.
Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. pełnił służbę w Oddz. IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej. W latach 1924-1925 przebywał na IV kursie doszkolenia WSWoj w Warszawie. W 1928 r. pełnił służbę w 9 pap. W okresie od 18 czerwca 1930 do 15 listopada 1932 r. szef sztabu 22 DPG. Przeszedł wówczas do dyspozycji dowódcy OK nr X, po czym został przeniesiony w stan spoczynku.
Wybitny komentator wojskowy (od 1922 r.) o międzynarodowym uznaniu.
Pracował w PAT. Był korespondentem w Wiedniu, a w 1939 r. w Pradze.
Aresztowany przez Niemców po wybuchu II wojny światowej, dzięki pomocy Węgierki (późniejszej żony) został zwolniony. Przedostał się do Wlk. Brytanii. W 1942 r. zorganizował Klub Komentatorów Wojskowych (później jego sekretarz honorowy).
Po II wojnie światowej zamieszkał w Londynie. Współpracował z „Wiadomościami”. Jako wybitny pisarz wojskowy współpracował z londyńskim tygodnikiem „Tablet”.
Członek amerykańskiej Akademii Nauk Politycznych i Społecznych, brytyjskiego Królewskiego Instytutu Spraw Międzynarodowychi Instytutu Studiów Strategicznych. W latach 1962-1963 był stypendystą NATO. Wykładał w Deffence College tej organizacji, na zaproszenie rządów NRF, Grecji, Turcji, IzraelaPakistanu, Libanu, Cypru i Jugosławii odbył wiele podróży naukowych do tych krajów.
Awansował do stopnia ppłk. dypl. art.
Zmarł 28 lutego 1972 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Gunnersbury kwat. BA.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Polonia Restituta 4 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych, dwukrotnie złotym i raz srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości, brytyjskim Orderem Imperium Brytyjskiego, estońskim Krzyżem Wolności 3 kl, fińskim orderem Białej Róży 4 kl., jugosłowiańskim orderem św. Sawy 4 kl. i rumuńskim orderem Gwiazdy Rumunii 4 kl.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 259/1937
Źródła

W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1972; K. Grodziska, Polskie groby na cmentarzach Londynu, Kraków 1995; „Monitor Polski” nr 259/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; Rocznik oficerski rezerw 1934; „Wiadomości” nr 18/1968.