Bojownikom niepodległości

Eugeniusz Karol Loewel

(1884-przed 1945)

Urodził się 10 listopada 1884 r. w Samborze. Syn Aleksandra, inspektora szkolnego, i Eugenii.

Ukończył Gimnazjum im. arcyks. Rudolfa w Brodach (1904 r.), po czym podjął studia na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1907 r. studiował na Wydz. Filozoficznym tego uniwersytetu. 7 listopada 1912 r. odebrał świadectwo odejścia z uczelni.

W czasie I wojny światowej od 10 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Początkwo w oddziale lwowskim Franciszka Sikorskiego, następnie w 1 pp LP.  W kwietniu 1917 r. w stacji zbornej LP we Lwowie.

Od 1918 r. pocątkowo w stopniu sierż. w Archiwum Wojskowym.

Zweryfikowany jako kpt. adm.-gosp. z 1 czerwca 1919 r. Ukończył Wyższą Szkołę Intendentury, po czym był w niej wykładowcą (1923). W 1924 r. w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym 1 w Warszawie. Co najmniej od 1928 r. w Dep. Intendentury MSWojsk. Przed 1932 r. przeniesiony w stan spoczynku.

Pracował w Ministerstwie Przemysłu i Handlu.

Członek Zw. Legionistów Polskich. W 1937 r. był delegatem terenowym Zarządu Okręgu Stołecznego.

Zmarł przed 1945 r.

Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 140/1932
Źródła

„Biuletyn Okręgu Stołecznego Związku Legionistów” nr 4/1937; W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1968; „Monitor Polski” nr 140/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; W.K. Roman, Centralne Archiwum Wojskowe 1918-1998 tradycje, historia, współczesnośćsłużby archiwalnej Wojska Polskiego, Toruń 2009.