Urodził się 14 sierpnia 1900 r. w Rychwałdzie na Śląsku Cieszyńskim. Syn Adolfa, rolnika, i Florentyny z Seilerów.
Uczył się w polskiej szkole ludowej w Rychwałdzie, zaś w latach 1913-1916 w polskich gimnazjach w Cieszynie i Orłowej.
W 1917 r. przerwał naukę i podjął pracę jako górnik w kopalni „Wacław” na Śląsku Cieszyńskim.
Od 21 listopada 1919 r. należał do Tajnej Organizacji Wojskowej na Śląsku Cieszyńskim. Był łącznikiem i wywiadowcą, a następnie dowódcą oddziału bojowego. Brał udział w akcjach przeciwko żandarmerii czeskiej i czeskim bojówkom. W czerwcu 1920 r. rozbroił na stacji kolejowej Darków żandarmów czeskich, eskortujący więzionych oficera i podoficera WP. Uczestniczył też w akcji na czeski magazyn plebiscytowy w restauracji „Pod Wołem” w Cieszynie.
Ukończył polskie gimnazjum w Orłowej, w 1922 r. uzyskując maturę, Następnie przez dwa lata uczęszczał na kurs przy Akademii Handlowej w Krakowie.
Pod koniec 1923 r. podjął pracę zawodową jako urzędnik Banku Polskiego w Bielsku, a potem w Grodnie. Po przyłączeniu części Śląska Cieszyńskiego (Zaolzia) do Polski od 14 października do 20 listopada 1938 r. był zarządcą komisarycznym Rychwałdu.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
J. K[iński], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 3/1993; „Monitor Polski” nr 73/1939.