Urodził się 20 kwietnia 1899 r. w Łodzi. Syn Emila i Marii z Bergerów.
W wieku 14 lat podjął naukę w zawodzie szewskim w Łasku.
Od 1916 r. należał do POW i PPS ps. „Brzoza”.
Po ukończeniu nauki 29 marca 1919 r. wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego. Przydzielony do komp. szkolnej baonu telegraficznego. Po wojnie z bolszewikami zdemobilizowany.
Powrócił do Łasku i 18 lutego 1923 r. zdał egzamin mistrzowski. Należał do tamtejszego oddziału Związku Strzeleckiego. W 1924 r. zamieszkał w Ostrowie Wielkopolskim. Tam założył własny warsztat szewski. W latach 1928–1931 pracował jako robotnik w warsztatach naprawczych PKP w Ostrowie. Zwolniony w następstwie redukcji, powrócił do własnego warsztatu szewskiego.
W sierpniu 1939 r. wziął udział w tajnym kursie dywersyjnym zorganizowanym w Biedrusku pod Poznaniem przez Oddz. II Sztabu Głównego Wojska Polskiego.
Podczas kampanii wrześniowej nie został zmobilizowany. Już 11 listopada zaprzysiężony jako członek SZP/ZWZ ps. „Leon”. Na rozkaz podpisał volkslistę. Od 1941 r. organizator kwatery głównej Inspektoratu Rejonowego ZWZ/AK Ostrów. Był też łącznikiem i wywiadowcą. Od sierpnia 1942 r. w swoim mieszkaniu ukrywał inspektora rejonowego AK kpt. Wacława Maika, a także przechowywał broń i materiały wybuchowe. Awansowany do stopnia kpr. Aresztowany 9 marca 1944 r. przez Niemców, był m.in. więziony w Sztumie i Grazu. Wiosną 1945 r. uwolniony przez wojska amerykańskie, 28 czerwca powrócił do Ostrowa.
Tego samego dnia aresztowany przez funkcjonariuszy UB, był torturowany w śledztwie. Oskarżony o podpisanie volkslisty, w wyniku procesu został uniewinniony i 28 października 1946 r. zwolniony z więzienia.
Po rekonwalescencji od 1947 do 1960 r. prowadził własny warsztat szewski, po czym do grudnia 1969 r. pracował w Spółdzielni Inwalidów „Strażak” w Ostrowie.
Zmarł 27 lipca 1973 r. w Ostrowie Wielkopolskim i został pochowany na tamtejszym cmentarzu przy ul. Limanowskiego.
Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi z mieczami.
Żonaty (od 3 VII 1926) z Jadwigą Mierzwiak, miał z nią synów Edwarda i Bolesława oraz córki Łucję i Irenę.
Rudolf Eulenfeld. Wspomnienie, www.wlkp24.info ; Zarządzenie prezydenta z 27 VI 1938.