Urodziła się 19 maja 1891 r. w Wilnie. Córka Wacława Leona, księgarza, i Apolonii z Chełmińskich.
Uczyła się w Wilnie i Warszawie.
Od 1914 r. pracowała jako nauczycielka w Wilnie. Opracowała podręczniki Moje czytanki (1916), Snopek z naszej niwy (1916) i Plon (1916).
Należała do harcerstwa. Do 1920 r. była komendantką chorągwi w Wilnie.
W 1918 r. w POW w Wilnie. W Boże Narodzenie 1918 r. wykradła ze stacji towarowej karabiny, po czym przewiozła je przez miasto w trumnie i ukryła je w sianie. Po zajęciu Wilna przez bolszewików w styczniu 1919 r. przydzielona do oddziału kuriersko-wywiadowczego. W ramach działalności oddziału była wysyłana przez linię frontu polsko-bolszewickiego. Po aresztowaniach peowiaków (14 marca) ukryła się w mieście. Później wyjeżdżała jako kurierka m.in. do zajętego przez Niemców Kowna.
Od 1920 r. studiowała historię na Uniwersytecie Wileńskim. Należała tam do Koła Historyków.
Po ukończeniu studiów od 1924 r. pracowała zawodowo w szkolnictwie (m.in. w Państwowej Szkole Przemysłowo-Handlowej Żeńskiej im. E. Dmochowskiej), awansując kolejno do stanowiska wizytatora.
Autorka licznych prac związanych z działalnością niepodległościową.
Zmarła 25 kwietnia 1950 r. w Lublinie.
Odznaczona Krzyżem Niepodległości z mieczami.
Zamężna (od 1920 r.) z Kazimierzem Gulbinem.
„Monitor Polski” nr 156/1931; A. Śnieżko, w: Polski Słownik Biograficzny t. IX/1960-1961; I. Ziemiański, Praca kobiet w P.O.W.-Wschód, Warszawa 1933.
