Urodził się 9 sierpnia 1899 r. w Łojewie pow. Węgrów. Syn Wiktora i Stanisławy z Kaweckich.
W czasie I wojny światowej służył w POW ps. „Łojewski”. Należał do członków komendy w Wyszkowie. Po rozbrojeniu Niemców w listopadzie 1918 r. automatycznie przeszedł do Wojska Polskiego.
Początkowo służył w 32 pp, potem przeniesiono go do 18 pap i 8 pap. W 1921 r. przeszedł do rezerwy. Z dniem 1 września 1932 r. mianowany ppor. rez. art.
Mieszkał w Warszawie. Pracował jako urzędnik państwowy.
W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt. (!)
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojskowego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski rezerw 1934.