Urodził się 23 lutego 1891 r. w Januszewicach na Litwie. Syn Apolinarego i Anny z Kowalewskich. Brat Józefa Ejczuna (zob.).
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył w piechocie. W okresie od 10 marca do 7 czerwca 1919 r. dowodził komp. Potem przeniesiony do artylerii.
Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. art., służył w 7 pap (1923, 1924). Co najmniej od 1928 do 1932 r. w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii. Wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu uzupełnień KRU Warszawa Miasto III.
Po kampanii 1939 r. przedostał się na zachód. W 1940 r. dowodził kolumną zaopatrzenia II dyonu 1 pal we Francji.
Po wojnie powrócił do Polski.
Zmarł 12 sierpnia 1969 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
„Monitor Polski” nr 212/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.