Bojownikom niepodległości

Eydziatowicz Krzysztof Maurycy Ludwik

(1897–1961)

Eydziatowicz KrzysztofUrodził się 18 września 1897 r. we Lwowie. Syn Ludwika (zob.) i Jadwigi z Zaleskich.

Ukończył I Szkołę Realną w Krakowie (1914).

W czasie I wojny światowej 14 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziałów strzeleckich i Legionów Polskich. Służył w 1 part LP. W okresie od 21 maja do 23 lipca 1917 r. był elewem szkoły podchorążych przy 1 part LP w Górze Kalwarii.

Od 1918 r. w Wojsku Polskim. Od 28 listopada w stopniu ppor. art. był instruktorem i wykładowcą w Oficerskiej Szkole Artylerii w Rembertowie.

Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r., służył w 16 pap (1923). W 1924 r. był przydzielony do Misji Francuskiej w Polsce. Potem przeniesiony do rezerwy.

Pracował w MSZ. Był przewodniczącym zarządu i właścicielem spółki „Vistula”, wydającej założony przez ministerstwo dziennik „Messager Polonais”. Do 1 stycznia 1929 r. pracownik administracji pisma, a do 1 lipca jego akwizytorem. Został pracownikiem Polskiego Radio – był kierownikiem wydziału „Detefon”. Od 1934 r. szef biura studiów Polskiego Radia.

Został jednym z zarządców spółek z o.o.: Chemicznego Przemysłu Drzewnego „Ceranów”, Towarzystwa Wydawniczego „Wereyd”. W 1931 r. współzałożyciel spółki akcyjnej „Cukrownia Guzów”.

Należał do Związku Oficerów Rezerwy – sprawował funkcję prezesa okręgu warszawskiego. Należał do Polskiego Związku Reklamowego (od 27 stycznia 1938 r. członek zarządu).

Po kampanii 1939 r. przedostał się na zachód. Publikował na łamach tygodnika „Wiadomości Polskie. Polityczne i Literackie”. W 1941 r. powierzono mu organizację przyszłych radiostacji w kraju oraz obowiązki kuratora S.A. Polskie Radio. Od 1 września 1942 r. referent spraw związanych z radiofonią i telekomunikacją w gabinecie prezesa Rady Ministrów.

Po zakończeniu wojny zamieszkał na stałe w Wlk. Brytanii. Pracował jako dyrektor przedsiębiorstwa i menedżer eksportu.

Zmarł 23 stycznia 1961 r. w Londynie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Żonaty dwukrotnie: (od 1920 r.) z Natalią Marią Starzeńską, z którą się rozszedł, a potem (od 1 VIII 1936) z Ewą Marią Beydo-Rzewuską.

Źródła

S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 212/1933; Z. Moszumański, Z. Kozak, Wojenne szkoły dla oficerów artylerii (1914–1921), Pruszków brw; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.