Bojownikom niepodległości

Fajbuś Frenkel

(1896–po 1937)

Urodził się 7 lutego 1896 r w Łasku. Syn Józefa i Anny.

Ukończył szkołę powszechną.

W czasie I wojny światowej od 15 lipca 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 4 komp. 2 pp LP We wrześniu rany (lub kontuzjowany), leczył się w szpitalu w Klosterneuburgu, a potem w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. W listopadzie przebywał w kadrze LP w Kozienicach. Od stycznia 1916 r. w 1 part LP.

Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r. został aresztowany, a potem internowany. W drodze do obozu w Szczypiornie zbiegł. Aresztowany przez Niemców w Kaliszu, był więziony w Warszawie przy ul. Dzikiej.

Od 1918 r. w Polskiej Sile Zbrojnej. Uczestniczył w kursie wyszkolenia artylerii w Garwolinie. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie tego roku, po czy automatycznie przeszedł do WP.

Służył w 27 pp. W 1919 r. uzyskał stopień plut. Po wojnie z bolszewikami został przeniesiony do rezerwy.

Mieszkał w Łasku, a w latach 1930–1936 w Kaliszu. Następnie porzucił rodzinę i zamieszkał w Rembertowie. Pozostawał bez pracy.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty z Zislą, miał z nią dziecko.

Źródła

M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” nr 64/1937.