Bojownikom niepodległości

Feliks Baranowski

(1889–1942)

Urodził się 9 grudnia 1889 r. w Popinie pow. Kobryń. Syn Władysława i Marii z Sawickich.

W niepodległej Polsce mieszkał w Jezioranach (gm. Połonka) pow. Łuck.

Pracował jako gajowy w leśnictwie Radomyśl.

Po kampanii 1939 r. pozostawał na terenie sowieckiej okupacji. Deportowany 26 lutego 1940 r. do m. Kopytowo w obłasti archangielskiej, 1 października został przeniesiony do m. Ust-Wiled. Po podpisaniu umowy Sikorski-Majski 12 września 1941 r. został uwolniony.

Wstąpił wówczas do Armii Polskiej w ZSSR. Posiadał stopień wachm.

Zmarł 20 lipca 1942 r. i został pochowany na cmentarzu w St. Kermine.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 64/1937; Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1946, Londyn 1952.