Feliks Beszczyński

Urodził się 30 maja 1898 r. w Chełmży. Syn Jana, mistrza krawieckiego, i Marii z Lewandowskich.

Uczył się w siedmioklasowej szkole powszechnej, a od 1913 r. w szkole zawodowej Zakładów Elektrycznych w Toruniu, którą ukończył w 1917 r., uzyskując dyplom elektromontera.

Jednocześnie w ramach przysposobienia wojskowego został przeszkolony jako lotnik, a następnie na kursie techników lotniczych jako mechanik silników lotniczych.

W 1917 r. był współzałożycielem I Drużyny Skautowej im. Tadeusza Kościuszki w Toruniu, w której przez krótki okres czasu sprawował funkcję przybocznego.

W czasie I wojny światowej we wrześniu 1917 r. powołany do armii niemieckiej. W stopniu szer. służył w 14 plotn na froncie zachodnim. W 1918 r. zachorował. Leczył się w Halle, po czym w lutym 1919 r. został zdemobilizowany.

Zamieszkał w Toruniu, gdzie pracował jako monter w Zakładach Elektrycznych. Od stycznia 1920 r. był urzędnikiem, a od października 1921 r. asesorem w podmagistracie. Od kwietnia 1922 r. sekretarz w Pomorskim Urzędzie Wojewódzkim. Od końca sierpnia 1922 do końca czerwca 1926 r. zatrudniony jako sekretarz Zarządu Głównego Pomorskiej Elektrowni Krajowej „Gródek” na Wdzie. Od sierpnia 1926 r. pracował w Zarządzie Miejskim Elektrowni-Gozowni i Tramwajów w Toruniu. W grudniu objął stanowisko kierownika działu reklamacji Elektrowni i Gazowni Miejskiej. W styczniu 1937 r. podjął pracę w Zarządzie Miejskim w Toruniu.

Działacz harcerski. Od sierpnia 1919 r. sprawował funkcję drużynowego. W końcu roku został dowódcą samodz. komp. harcerskiej Zachodniej Straży Obywatelskiej, prowadzącej działania porządkowe przed przejęciem Torunia przez Polaków. W sierpniu 1920 r. objął funkcję kierownika skarbnicy Komendy Chorągwi. Na początku 1921 r. został komendantem dwóch drużyn pozaszkolnych, a w połowie roku – skarbnikiem Komendy Harcerskich Drużyn Pomorza. W październiku 1921 r. ustąpił z zajmowanych stanowisk. W 1924 r. był skarbnikiem i gospodarzem „Ogniska” w Komendzie Hufca Męskiego w Toruniu. W 1925 r. zaprzestał aktywnej działalności harcerskiej. Powrócił do niej w połowie lat 30. W latach 1935-1939 był członkiem komisji rewizyjnej Zarządu Okręgu Pomorskiego ZHP. Był też przewodniczącym (do wybuchu wojny) Komendy Pomorskiej Harcerzy przy 1 Drużynie Harcerzy. 22 kwietnia 1938 r. został mianowany działaczem harcerskim, był instruktorem śpiewu w Komendzie Pomorskiej Chorągwi Harcerzy.

Na początku sierpnia 1939 r. w stopniu szer. powołany do odbycia ćwiczeń wojskowych, w związku z przygotowaniami do wojny pozostawiony w służbie czynnej.

Podczas kampanii 1939 r. brał udział w obronie Modlina. Po kapitulacji załogi twierdzy (29 września) dostał się do niewoli niemieckiej, z której 14 października został zwolniony.

Od listopada pracował w administracji Elektrowni Toruń. Uczestniczył w konspiracyjnej działalności harcerskiej. Od wiosny 1940 r. kierował hufcem Szarych Szeregów. Aresztowany przez Niemców 17 grudnia 1941 r., został osadzony w obozie koncentracyjnym w Stutthof. Zwolniony w lutym 1942 r., powrócił do pracy w Elektrowni Toruń. Ponownie aresztowany 17 lipca 1943 r., był więziony w Toruniu i Gdańsku, a następnie w obozach koncentracyjnych w Auschwitz (od 8 października, nr więźnia 156 850) i Mauthausen oraz w jego filiach w Melk i Gusen. Uwolniony przez oddziały amerykańskie, w czerwcu 1945 r. powrócił do Torunia.

Od początku lipca pracował w Elektrowni Miejskiej. W 1946 r. przeniósł się do Elektrowni Bydgoszcz-Jachcice. Od października 1946 do końca 1949 r. kierownik Oddziału Sprzedaży Energii Elektrycznej w Toruniu. Następnie przez dwa lata był kierownikiem Rejonu Toruń Zakładu Zbytu Energii w Bydgoszczy. W 1952 r. organizował Miejskie Przedsiębiorstwa Inkasa, którego objął kierownictwo. W lutym 1954 r. zwolniony z pracy, po odwołaniu przywrócono go na inne niż poprzednie stanowisko. Po reorganizacji w kwietniu 1958 r. przeniesiono go do Zakładu Energetycznego Toruń, gdzie pracował do końca lutego 1965 r.

Członek Zw. Zawodowego Pracowników Gospodarki Komunalnej, a od 1958 r. do Zw. Zawodowego Pracowników Energetyki. Członek koła Biura Odbudowy Stolicy.

Od 1915 r. należał do Tow. Śpiewaczego „Lutnia”. Występował jako tenor. Sprawował funkcję wiceprezesa (1927-1932) i prezesa (1933-1949) „Lutni”. W niepodległej Polsce przez wiele lat był wiceprezesem i prezesem Okręgu Toruń Zw. Śpiewaczego, a po wojnie wiceprezesem Pomorskiego Zw. Śpiewaczego. Honorowy Prezes Tow. Śpiewaczego „Lutnia”. W 1964 r. wyróżniony nagrodą Ministra Kultury i Sztuki.

Od lutego do czerwca 1946 r. członek i przewodniczący koła Stronnictwa Pracy przy Elektrowni, następnie w PPR i PZPR.

Należał do Polskiego Zw. b. Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych (1945-1947).

Zmarł 21 stycznia 1968 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym przy ul. Wybickiego w Toruniu.