Bojownikom niepodległości

Feliks Buchalczyk

(1898–1939)

Urodził się 20 kwietnia 1898 r. w m. Witonia pow. Łęczyca. Syn Stanisława i Antoniny z Pyrzyńskich. Brat Romana (zob.) i Zenobiusza (zob.). Szwagier Romana (zob.).
Uczęszczał do gimnazjum
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Poleski”.
Od listopada 1918 r. w WP. W składzie Grodzieńskiego pstrz (potem: 81 pp) uczestniczył w walkach z bolszewikami. Ukończył Wielkopolską Szkołę Podchorążych Piechoty i z dniem 1 listopada 1920 r. otrzymał stopień ppor. piech.
Awansowany 1 maja 1922 na por. piech., w pułku tym sprawował różne funkcje. Odkomenderowany 3 listopada 1924 r. na dwuletni kurs do Oficerskiej Szkoły Topografów, po jego ukończeniu od listopada 1926 r. służył w Wojskowym Instytucie Geograficznym. 1 stycznia 1935 r. awansował na kpt. geogr. Od 1937 r. był referentem w wydz. administracyjnym.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Podczas działań na Lubelszczyźnie został przydzielony do improwizowanej 29 BP.
Poległ 19 września 1939 r. w Horyszowie Polskim i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 121/1932
Źródła

L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; Księga pochowanych żołnierzy polskich w II wojnie światowej t. I, Pruszków 1993; „Monitor Polski” nr 121/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; informacje Tadeusza Łaszczewskiego.