Bojownikom niepodległości

Feliks Franciszek Jędrychowski

(1894–1942)

Feliks Franciszek JędrychowskiUrodził się 11 stycznia 1894 r. w Bochni. Syn Józefa i Antoniny z Kociołków. Brat Mariana Marcina (zob.) i Stefana (zob.).

W latach 1901–1905 kształcił się w szkole powszechnej w Bochni, a następnie w gimnazjum w Bochni i Tarnowie, w 1914 r. uzyskując maturę.

Od września 1912 r. należał do Związku Strzeleckiego, ukończył kurs podoficerski.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Zbyszko”. Dowodził plut. 9 komp. 2 pp LP. 29 września 1914 r. mianowany chor. piech. Uczestniczył w kampanii karpackiej, podczas której 3 grudnia przeniesiono go z baonem do 3 pp LP (5 komp.). Ranny 13 lutego 1915 r. pod Cseries. Od maja 1915 r. służył w 6 komp. 4 pp LP. Brał udział w walkach na Lubelszczyźnie i Wołyniu. 20 sierpnia 1915 r. awansował na ppor. piech. W okresie kryzysu przysięgowego i likwidacji 4 pp LP we wrześniu 1917 r. dowodził II baonem.

15 września wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w baonie zapasowym 20 pp w Bochni.

Jednocześnie sprawował funkcję komendanta POW w Bochni.

Od 1 listopada 1918 r. jako por. piech. (od 15 listopada) był organizatorem i dowódcą komp. w Bochni (6 komp. 4 pp leg). Na jej czele walczył z Ukraińcami w okolicach Lwowa, gdzie w grudniu został ranny. 28 maja 1919 r. jako dowódca komp. szturmowej 4 pp leg wyruszył na front litewsko-białoruski. Funkcję tę zajmował do 21 lipca, kiedy został ranny w okolicach Mołodeczna. 22 lipca przeniesiony na stanowisko dowódcy komp. do 66 pp. 1 grudnia 1919 r. awansował na kpt. piech.

Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919, od 22 lipca 1922 r. w 16 pp. Był dowódcą komp. i w 1923 r. p.o. dowódcy II baonu. 6 grudnia tego roku przeniesiony do 45 pp. Awansowany z dniem 1 lipca 1923 r. na mjr. piech., dowodził I baonem, a potem był kwatermistrzem pułku. W marcu 1926 r. zatwierdzony na stanowisku oficera PW 45 pp. 23 maja 1927 r. przydzielony na stanowisko rejonowego komendanta PW 5 DP. 1 stycznia 1929 r. awansował na ppłk. piech. Od 6 lipca komendant placu we Lwowie. 31 marca 1930 r. został zastępcą dowódcy 17 pp. Od 19 października 1931 r. przebywał na sześciotygodniowym kursie informacyjno-gazowym w Szkole Gazowej w Warszawie. 20 kwietni 1934 r. objął dowództwo 22 pp. 19 marca 1939 r. awansował na płk. piech.

Należał do Związku Legionistów Polskich.

Na czele pułku uczestniczył w kampanii 1939 r. Walczył na Pomorzu i nad Bzurą, po czym dotarł do Warszawy, gdzie 21 września sformował dwie komp. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) podjął działalność konspiracyjną. Od grudnia 1939 r. był komendantem powiatowym SZP, potem komendantem Obwodu ZWZ Częstochowa, a od marca 1940 r. stał na czele inspektoratu częstochowskiego SZP/ZWZ ps. „Brzechwa”, „Ostroga”. Formalnie pracował jako referent społeczny Urzędu Gminy Grabówka. Od grudnia 1941 do lutego 1942 r. był p.o. komendanta Okręgu Radom-Kielce ZWZ.

Chory na gruźlicę, zmarł 9 marca 1942 r. w Poroninie koło Zakopanego.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych oraz dwukrotnie złotym Krzyżem Zasługi.

Żonaty, miał synów Andrzeja (ur. 7 VI 1922), Wita (20 V 1931) i Jerzego (20 IV 1933).

Źródła

W. Borzobohaty, „Jodła”. Okręg radomsko-kielecki ZWZ-AK 1939–1945, Warszawa 1984; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; Czwarty Pułk Piechoty 1806–1966, Londyn [1965]; J. Giza, Organizacja „Wolność” 1918. Polska konspiracja niepodległościowa w cesarsko-królewskiej armii podczas I wojny światowej i losy jej bohaterów, Kraków 2011; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; T. Łaszczewski, w: Małopolski Słownik Biograficzny Uczestników Działań Niepodległościowych 1939–1956 t. 12, Kraków 2007; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich t. I: Karpaty, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 132/1931; K. Nowina-Konopka, Wspomnienia wojenne kapelana II Brygady Legionów Polskich, Kraków 1993; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; Za kratami więzień i drutami obozów t. II, Warszawa 1928.