Urodził się 26 sierpnia 1896 r. w Makowie Mazowieckim. Syn Jana i Weroniki z Kobylińskich.
Uczł się w gimnazjum T. Rychłowskiego w Warszawie, a następnie w tamtejszej Szkole Technicznej H. Wawelberga i S. Rotwanda (ukończył trzy semestry).
Członek tajnego skautingu. Należał do I Drużyny Skautowej im. R. Traugutta.
W czasie I wojny światowej w POW. Ukończył kurs podoficerski. Zajmował się wywiadem i gromadzeniem broni. W sierpniu 1915 r. wstąpił do baonu warszawskiego POW, z którym 29 sierpnia dotarł do I Brygady Legionów Polskich. Przydzielony do artylerii, w jej składzie odbył kampanię wojenną (II dyon 1 part LP). Ukończył kurs artyleryjski w Rembertowie (1917 r.).
W następstwie kryzysu przysięgowego w lipcu 1917 r. internowany w Szczypiornie, a potem w Łomży.
Po zwolnieniu z obozu (luty 1918) zamieszkał w Makowie Mazowieckim.
Podjął służbę w POW. Był komendantem obwodu makowskiego. Uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 r., po czym przeszedł do WP.
Początkowo komendant żandarmerii POW w obwodzie makowskim, następnie komendant placu w Pułtusku, Nasielsku, Żurominie i Ciechanowie. Latem 1919 r. przeniesiony do 1 pac, w jego składzie walczył z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim i na Ukrainie. 1 lipca 1919 r. otrzymał stopień ppor. art.
Po wojnie służył w 1 pac, 1 dac i 3 pac. Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem 2 (1923, 1924) oraz 5 (1928) pac. Sprawował funkcje m.in. instruktora, adiutanta dyonu, dowódcy plut. i zastępcy dowódcy dyonu. W 1929 r. ukończył kurs oficerów uzbrojenia. Mianowany 1 stycznia 1930 r. kpt. art., został przeniesiony do służby uzbrojenia. Od 1931 r. jako rzeczoznawca broni małokalibrowej pełnił służbę w Wojskowych Zakładach Zaopatrzenia Uzbrojenie (potem: Kierownictwo Zaopatrzenia Uzbrojenia). Wiosną 1939 r. był kierownikiem grupy odbiorczej Centrum Odbioru Materiałów Uzbrojenia.
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 022/3 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Żonaty z Anną z Wiechowskich, miał z nią syna.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 218/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; J. S[nitko] R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 4/1992.