Urodził się 15 maja 1905 r. w Wilnie. Syn Władysława i Kazimiery z Branickich (?).
Z dniem 1 stycznia 1930 r. mianowany ppor. rez. art.
W niepodległej Polsce mieszkał w Wołożynie i Oszmianie.
24 sierpnia 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, objął funkcję dowódcy II plut. 1 baterii 3 dak.
Na tym stanowisku brał udział w kampanii 1939 r. Przejściowo był oficerem ogniowym swojej baterii. Walczył na szlaku od okolic Piotrkowa po Falenicę (obecnie część Warszawy). 19 września bateria została tam rozwiązana.
Po II wojnie światowej pozostał na obczyźnie. Uzyskał stopień kpt. rez. art.
Zmarł w 1987 r. we Francji.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 177/1938; „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej” nr 129/1988; Rocznik oficerski rezerw 1934; P. Zarzycki, Artyleria konna w kampanii 1939 roku, Warszawa 2007.