Feliks Jezior

Urodził 25 maja 1883 r. w Lubartowie. Syn Franciszka i Marii (Marcjanny) z d. Lisek. Brat Edwarda (zob.).

Ukończył trzy klasy szkoły miejskiej.

W 12 roku życia rozpoczął pracę jako pomocnik murarski. Z czasem wyuczył się ciesielstwa i od 1903 r. pracował w tym zawodzie.

Od 1899 r. należał do Ligi Narodowej. Pod wpływem nastrojów rewolucyjnych w 1904 r. zerwał z Ligą, przechodząc do PPS ps. „Antek”, „Antoni”. Od końca 1905 r. brał udział w akcjach bojowych. Po rozłamie w partii (listopad 1906) w PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Wobec groźby aresztowania w marcu 1908 r. przedostał się do Galicji.

Mieszkał w Krakowie i Zakopanem, dokształcał się na Uniwersytecie Ludowym im. A. Mickiewicza. Od grudnia 1908 r. należał do Związku Walki Czynnej. Był wysyłany na teren Królestwa Polskiego celem uczestnictwa w akcjach bojowych PPS. Brał udział w zamachu na oficerów żandarmerii Sitina i Anienkowa (24 czerwca 1909 r.). Podczas odwrotu z grupą bojowców stoczył zwycięską potyczkę z żandarmami. Po dwóch tygodniach ukrywania się zdołał powrócić na teren Galicji. Poszukiwany przez policję rosyjską jako podejrzany o udział w akcji bojowej na stację w Rejowcu i działalność w lubelskiej organizacji PPS-Frakcji Rewolucyjnej, podczas kolejnej wyprawy do Królestwa Polskiego został aresztowany 21 lutego 1911 r. pod Kielcami. Do 14 czerwca więziony w Kielcach, a następnie w Warszawskim Więzieniu Śledczym. Na początku sierpnia przekazany do dyspozycji sędziego śledczego ds. ważniejszych I rejonu Lubelskiego Sądu Okręgowego, był więziony w Lublinie.

W związku z wybuchem I wojny światowej wywieziony w 1914 r. do Moskwy, gdzie do 28 sierpnia 1916 r. przebywał w więzieniu bez wyroku. Skazany administracyjnie na pięć lat zesłania do Jakucji, ukrywał się. Podjął działalność w PPS i POW. W lipcu 1918 r. powrócił do kraju.

Zamieszkał w Lubartowie. Brał udział w rozbrojeniu Austriaków w listopadzie 1918 r., po czym w końcu roku wstąpił do Wojska Polskiego. We wrześniu 1921 r. przeniesiony do rezerwy.

Zamieszkał w Lubartowie, gdzie pracował jako mistrz ciesielski. Od lipca 1927 r. wiceburmistrz miasta.

Należał do PPS i Stow. b. Więźniów Politycznych. W 1935 r. przyznano mu warunkowo zaopatrzenie emerytalne.

Podczas II wojny światowej w 1941 r. aresztowany przez Niemców. Uwięziony na Zamku Lubelskim.

Tam w 1941 r. został zamordowany.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.

Żonaty z Anną Szczygieł (zob.), miał syna Feliksa.