Urodził się 10 stycznia 1897 r. w Roździeniu (obecnie część Katowic). Syn Ludwika i Zofii z Frankenbergów. Brat Stefana Michała (zob.).
Działacz niepodległościowy ps. „Baśko”. Uczestnik II (1920) i III (1921) powstania śląskiego. Podczas przygotowań do III powstania referent sanitarny na pow. bytomski. Następnie lekarz II baonu w pułku katowickim wojsk powstańczych, potem I baonu w pułku bytomskim. Mianowany z dniem 1 lipca 1925 r. ppor. rez. lek., 1 stycznia 1935 r. awansował na por. rez. lek.
Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Poznańskim, uzyskując dyplom lekarski (23 marca 1925).
W niepodległej Polsce mieszkał w Królewskiej Hucie (Chorzowie). W drugiej połowie lat 30. zajmował stanowisko naczelnego lekarza Szpitala Miasta Chorzowa.
Działacz PCK, od 1937 r. przewodniczący Zw. Gospodarczego Lekarzy Województwa Śląskiego.
Podczas II wojny światowej brał udział w kampanii 1939 r., po czym ukrywał się w Grybowie.
Po wojnie zajmował stanowisko dyrektora Szpitala Miejskiego w Chorzowie. W latach 1945-1949 wiceprzewodniczący Zw. Zawodowego Lekarzy Województwa Śląskiego (potem: Śląsko-Dąbrowskiego). Był też lekarzem w Rydułtowach.
Zmarł w 1960 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
K. B[rożek], w: Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982; „Monitor Polski” nr 212/1933; Pamięci dr. Adama Parlińskiego (1906-1980), www.old.gbl.waw.pl (dostęp 7 VI 2017); Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.