Bojownikom niepodległości

Ferdynand Andrusiewicz

(1885–1936)

Urodził się 9 stycznia 1885 r. w Brzeżanach. Syn Jana i Anny.

Ukończył studia, uzyskując dyplom inżyniera architekta.

Podczas I wojny światowej służył w armii austrro–węgierskiej. Uzyskał stopień por. Jesienią 1918 r. przebywał na urlopie we Lwowie.

Od 31 października 1918 r. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do I załogi Szkoły Sienkiewicza. Następnie adiutant i zastępca dowódcy IV odcinka (Dworzec Główny). Po uwolnieniu miasta w II baonie 2 pstrz lwowskich (początkowo adiutant, od 25 listopada dowódca baonu).

Zweryfikowany jako mjr piech. z 1 czerwca 1919, służył w 34 pp. Był p.o. dowódcy baonu sztabowego (1923) oraz kwatermistrzem pułku (1924). 1 stycznia 1928 r. awansował na ppłk. piech. Dowodził wówczas III baonem 82 pp. Przed 1932 r. przeniesiony w stan spoczynku.

Zmarł 29 lipca 1936 r. i został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa pole XXVII.

Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Opublikował: Szkoła Sienkiewicza, Sokolniki, IV Odcinek, w: Obrona Lwowa t. 2, Lwów 1936.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” 1933, nr 258; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.