Urodził się 23 sierpnia 1888 r. w Świbinie pow. Gliwice. Syn Józefa i Antoniny.
Uczestnik powstań śląskich.
W niepodległej Polsce od 26 czerwca 1922 r. w Policji Województwa Śląskiego. W 1931 r. posiadał stopień przodownika. Co najmniej od tego roku służył w Lublińcu.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 05/4 z 5 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 132/1931.