Florian Górecki

Urodził się 6 kwietnia 1902 r. w Wielichowie pow. Śmigiel. Syn Franciszka i Marianny z Fórmanowiczów.

Ukończył sześć klas szkoły powszechnej, po czym w końcu 1917 r. wyjechał z rodzicami do Berlina, gdzie rozpoczął naukę w zawodzie ślusarza.

Należał do Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Wielichowie.

Po wybuchu rewolucji w Niemczech z rodzicami wyjechał z Berlina i w grudniu 1918 r. przybył do Wielichowa. 26 grudnia wstąpił do drużyny wielichowskiej.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Brał udział w walkach pod Rakoniewicami (4 stycznia 1919 r.), Rostarzewem i Wolsztynem (5 stycznia), Kopanicą (11 stycznia) i Kargową (12 lutego), gdzie dostał się do niewoli. Przewieziony do obozu w Grünthal koło Żagania, następnie do obozu w Szprotawie i ponownie do Grünthal. Sądzony przed sądem wojennym w Międzyrzeczu jako oskarżony o zdradę państwa niemieckiego i agitację. Ponieważ wcześniej nie służył w armii niemieckiej, został uwolniony. Po zwolnieniu przez sąd pozostał jeszcze osiem dni w areszcie i powrócił do obozu w Grünthal. 12 września zwolniony z niewoli.

Od 12 października w 8 pstrz wlkp (potem: 62 pp). Brał udział w walkach z bolszewikami.

Po wojnie kontynuował służbę w 62 pp. W 1922 r. ukończył Centralną Szkołę Podoficerów Piechoty nr 2 w Grudziądzu, awansując 29 maja do stopnia kpr. W 1923 r. ukończył kurs pionierów w 62 pp oraz Centralną Szkołę Strzelecką w Toruniu. 11 grudnia mianowany podoficerem zawodowym. W 1924 r. ukończył kurs minerski w 62 pp. W końcu 1924 r. przeniesiony do KOP, służył w 7 baonie KOP „Podświle”. Równolegle uzupełniał wykształcenie – ukończył siódmą klasę szkoły powszechnej oraz kurs gimnazjalny w zakresie pięciu klas. W 1930 r. awansował na sierż. W 1933 r. odkomenderowany na siedmiomiesięczny kurs do Centralnej Szkoły Podoficerskiej KOP w Osowcu. Awansowany w 1935 r. na st. sierż. Później dowodził III plut. komp. Rafajłowa w 1 pułku KOP „Karpaty”. 1 lipca 1939 r. awansował na chor.

Podczas kampanii 1939 r. z pułkiem w ramach 2 Brygady Górskiej (Armia „Karpaty”) brał udział w walkach z Niemcami na Podkarpaciu. Po agresji sowieckiej z 17 września przeszedł na Węgry, skąd przedostał się do Francji. 1 kwietnia 1940 r. przybył do Coëtquidan, gdzie objął funkcję zastępcy dowódcy IV plut. 1 komp. ckm 2 pgren 1 DGren. Na tym stanowisku wziął udział w kampanii francuskiej 1940 r. m.in. w bitwie pod Lagarde. Po rozwiązaniu dywizji 6 października 1942 r. dotarł do Gibraltaru, a stamtąd 14 listopada został przywieziony do Wlk. Brytanii. 17 listopada przydzielony do 10 baonu dragonów, 3 grudnia do 16 baonu dragonów i 16 kwietnia 1943 r. do baonu strzelców podhalańskich, w którym został zastępcą dowódcy plut. 2 komp. Ukończył kurs samochodowy i dwa kursy szturmowe. W składzie baonu (1 DPanc) bral udział w walkach w Normandii.

Poległ 14 sierpnia 1944 r. podczas bitwy pod Falaise. Pochowany na Cmentarzu Langannerie.

Opublikował: Wspomnienia Floriana Góreckiego spisane w 1928 roku. Bitwa pod Kargową, w:Materiały do historii Powstania Wielkopolskiego 1918/19, Poznań 1938.

Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, brązowym Krzyżem Zasługi i francuskim Krzyżem Wojennym.

Żonaty (od 1929 r.) z Zofią Klimowicz, miał córę Mariannę (ur. 1930) zamężną Konończuk.