Bojownikom niepodległości

Franciszek Aleksander Ihnatowicz

(1880–po 1939)

Urodził się 29 października 1880 r. w Łumnie pow. Grodno. Syn Aleksandra i Heleny z Kuźmickich.
Ukończył gimnazjum w Grodnie (1898) oraz Wyższą Szkołę Mierniczą w Pskowie (1903 r.).
Od 1900 r. należał do PPS. Brał udział w rewolucji 1905 r., w następstwie jej klęski wyemigrował do Krakowa. Tam mieszkał do 1908 r. Potem powrócił do Królestwa Polskiego.
W 1914 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej, w jej składzie uczestniczył w I wojnie światowej.
W okresie od września 1918 do stycznia 1919 r. był komendantem POW w Sopoćkiniach koło Grodna ps. „Kopiec”.
Następnie w WP. Ukończył Oficerską Szkołę Topograficzną w Warszawie, uzyskał dyplom mierniczego przysięgłego na Politechnice Warszawskiej.
Zweryfikowany jako mjr geogr. z 1 czerwca 1919 r., był kierownikiem referatu kartograficznego Wojskowego Instytutu Geograficznego. Z dniem 15 sierpnia 1924 r. awansował na ppłk. geogr. W 1928 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Początkowo mieszkał w Gnieźnie, a potem w Warszawie. Był mierniczym przysięgłym.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty (od 9 IX 1924) z Olgą Laurien.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 212/1933, 23/1934
Źródła

S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 212/1933, 23/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.