Urodził się 16 stycznia 1880 r. w Jabłonówce na Podolu. Syn Antoniego, ziemianina, i Tekli z Tarnowskich.
Uczył się w Kijowie, a potem w Kamieńcu Podolskim. Po uzyskaniu matury studiował w seminarium duchownym w Żytomierzu i w 1906 r. został wyświęcony na kapłana.
Objął wówczas stanowisko administratora parafii Czerniejowice w dekanacie jampolskim (do 1907). W latach 1910–1917 sprawował funkcję administratora parafii Horbułów w dekanacie radomyślańskim. W 1911 r. za udział w szkolnictwie polskim i pracę w duchu narodowym został skazany przez władze rosyjskie na miesiąc więzienia. Na przełomie 1917 i 1918 r. pozostawał bez stanowiska.
Od 1919 r. był wikariuszem w parafii pw. św. Aleksandra w Kijowie. W tym też czasie był katechetą i nauczycielem dzieci z rodzin polskich uciekinierów. W sierpniu aresztowany jako zakładnik przez bolszewików, wkrótce został wykupiony przez ziemiankę Marię Mańkowską. Powrócił do pracy w Kijowie.
Po wojnie z bolszewikami pozostał na terenie ZSSR. W latach 1920–1929 był administratorem parafii Fastów w dekanacie kijowskim oraz ad interim parafii Montowidłówka w tym dekanacie. Także czasowo sprawował funkcję administratora parafii Didowszczyzna w dekanacie skwirskim.
19 sierpnia 1929 r. aresztowany przez funkcjonariuszy GPU w Fastowie, wkrótce został uwolniony. Ponownie aresztowany 20 listopada w Białej Cerkwi, 23 marca 1930 r. został skazany na trzy lata więzienia za działalność kontrrewolucyjną i szpiegowską. Karę odbywał w więzieniu w Kijowie (kwiecień), po czym przewieziono go do więzienia w Charkowie. Poddany trwającemu niemal bez przerwy przez 32 dni śledztwu był bliski utraty rozumu; przyznał się do zorganizowania sieci szpiegowskiej. W następstwie procesu grupy Polaków 27 czerwca skazany na karę śmierci, zamienioną wkrótce na 10 lat pobytu w łagrze i pięć lat pozbawienia praw publicznych. 26 września wysłany do łagru w Kotłasie, przybył tam 30 października. Po dwóch tygodniach przewieziony do więzienia w Kijowie, a potem do politizolatora w Jarosławlu nad Wołgą. W 1931 r. więziony w Kijowie i Jarosławlu nad Wołgą. Dzięki wymianie więźniów 15 września 1932 r. przybył do Polski.
Od 1933 r. pracował jako proboszcz w parafii Przewały, a potem Buceń na Wołyniu.
Zmarł 11 stycznia 1938 r. w Kowlu i tam został pochowany.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
CAW, akta Krzyża Niepodległości; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; R. Dzwonkowski, Losy duchowieństwa katolickiego w ZSSR 1917–1939. Martyrologium, Lublin 1998; „Monitor Polski” 1934, nr 6.