Urodził się 24 stycznia 1879 r. w Latowiczu pow. Mińsk Mazowiecki. Syn Walentego, rolnika, i Marianny ze Świątków. Brat Antoniego (zob.) i Józefa (zob.).
Ukończył szkołę rzemieślniczą im. Konarskiego w Warszawie (1898). Następnie pracował w Zakładach Putiłowskich w Petersburgu. Jednocześnie uczył się i w 1903 r. uzyskał maturę w Carskim Siole. Podjął studia na Wydz. Elektrotechnicznym. W Zakładach Putiłowskich zajmował stanowisko inżyniera – był naczelnikiem cechu elektrotechników.
Rozpoczął wówczas działalność w polskich organizacjach i wkrótce zaczął w nich odgrywać rolę przywódczą. Po przeniesieniu się do Moskwy otworzył biuro techniczne.
W okresie I wojny światowej wstąpił do POW. Po rozbiciu II KP organizował przejazdy żołnierzy polskich przez Moskwę i Murmańsk do Francji. W końcu 1918 r. powrócił do kraju.
Mianowany nadzwyczajnym komisarzem Warszawy i powiatu warszawskiego, a od 1 sierpnia 1919 r. Warszawy i województwa. Po 28 maja 1923 r. odszedł ze służby państwowej.
Pracował jako przemysłowiec.
Zmarł 24 czerwca 1925 r. w Warszawie.
Odznaczony orderem Polonia Restituta 4 kl., pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; A. Lenkiewicz, Kawalerowie Polski Niepodległej, Warszawa 1989; „Monitor Polski” nr 102/1933; S. Pomarański, w: Polski Słownik Biograficzny t. I z 1935.