Bojownikom niepodległości

Franciszek Baran

(1899–po 1939)

Urodził się 16 marca 1899 r. w Wiewiórce pow. Pilzno. Syn Wojciecha.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 11 i 15 komp. 2 pp LP. W czasie kampanii karpackiej achorował; na początku grudnia leczył się w Wiedniu. Po rekonwalescencji powrócił do pułku. Podczas walk na Wołyniu 7 listopada 1915 r. pod Bielgowem dostał się do niewoli rosyjskiej.

Po 1918 r. w WP. Mianowany 1 lipca 1921 r. ppor. piech. i awansowany 1 lipca 1923 r. na por. piech., co najmniej do 1932 r. służył w 50 pp. Z dniem 1 stycznia 1934 r. otrzymał stopień kpt. piech. W 1935 r. był oficerem 75 pp. Wiosną 1939 r. dowodził 3 komp. ckm 3 pp leg.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 218/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.