Urodził się 5 czerwca 1887 r. w Łodzi. Syn Jana i Agaty z Mękoszów.
Był z zawodu handlowcem.
W czasie I wojny światowej służył m.in. w I Korpusie Polskim w Rosji. Jako ppor. piech. Był żołnierzem Legii Rycerskiej. Po jego demobilizacji w lipcu 1918 r. powrócił do Łodzi.
Tam stanął na czele Zw. Dowborczyków.
Był jednym z organizatorów rozbrajania Niemców w Łodzi w listopadzie 1918 r.
6 lutego 1919 r. przyjęty do WP. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Zmarł 28 marca 1924 r. i został pochowany w Łodzi na Starym Cmentarzu Parafialnym.
Pośmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 64/1937; S. Rachalewski, Campo Santo Łodzi. Wczoraj a dziś łódzkich chrześcijańskich cmentarzy cz. VI, „Dziennik Zarządu Miejskiego w Łodzi” zesz. 12/1938; Rocznik oficerski 1923.