Bojownikom niepodległości

Franciszek Bichajło

(1898–po 1945)

Urodził się 4 października 1898 r. w Jarosławiu. Syn Jędrzeja i Michaliny.

Uczeń gimnazjum.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył od 20 sierpnia 1914 r. w Legionie Wschodnim. Po jego rozwiązaniu od końca września żołnierz baonu uzupełniającego, a od 10 listopada w 1 komp. III baonu 1 pp LP. Ranny 22 maja 1915 r. podczas bitwy pod Konarami, przebywał w szpitalu garnizonowym nr 15 w Krakowie. Po wyleczeniu się z ran od 7 lipca ponownie w 1 pp LP. Na początku kwietnia 1917 r. był żołnierzem 10 komp.

Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. piech. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.

Po 1928 r. powołany do służby czynnej i awansowany z dniem 1 stycznia 1925 r. na por. piech., w 1932 r. służył w 31 pp. Przed 1935 r. przeniesiony do służby intendentury. 19 marca 1939 r. awansował na kpt. int. Był wówczas oficerem gospodarczym 4 dyonu żandarmerii.

Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał m.in. w oflagu VII A w Murnau.

Zmarł po 1945 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.