Urodził się 25 grudnia 1865 r. w Wólce Duleckiej (obecnie część Radomyśla Wielkiego). Syn Jana, rolnika, i Reginy z Jastkowskich.
Ukończył dwie klasy szkoły ludowej.
Wyuczył się zawodu tapicera w Krakowie. Tam, będąc czeladnikiem, w 1889 r. zetknął się z ideologią socjalistyczną.
W 1892 r. rozpoczął pracę jako tapicer w warsztatach kolejowych w Nowym Sączu. W tym też roku wstąpił do Galicyjskiej Partii Socjalno-Demokratycznej (potem: PPSD). Był m.in. przewodniczącym komitetu miejscowego partii w Nowym Sączu. W 1893 r. kierował organizacją „Siła”, działał też w Stow. Kolejarzy. Miał duże zasługi dla rozwoju miejscowej spółdzielni spożywczej kolejarzy „Samopomoc”, przy budowie Domu Robotniczego (1905 r.) i organizacji Banku Robotniczego.
W czasie I wojny światowej zwolennik NKN i czynu zbrojnego Legionów Polskich. Po zawarciu traktatu między Niemcami, Austro-Węgrami i Ukrainą, na mocy którego przyznano Chełmszczyznę Ukrainie (luty 1918) zorganizował strajk powszechny w Nowym Sączu. Uczestnik XIV Kongresu PPSD w Krakowie (18-20 maja 1918), został na nim wybrany członkiem Zarządu.
14 listopada 1918 r. wszedł w skład Powiatowej Komisji Likwidacyjnej w Nowym Sączu, do 28 listopada stanowiącej władzę polską w mieście.
W niepodległej Polsce mieszkał w Nowym Sączu. Pracował w warsztatach kolejowych, ostatnio jako st. majster. W 1933 r. przeszedł na emeryturę. Przewodniczący Zw. Zawodowego Pracowników Kolei.
Zmarł 28 maja 1946 r. w Nowym Sączu.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Karoliną Sławek, miał syna Józefa (zob.), Jana (zob.) i Zdzisława (zob.).
H. Dobrowolski, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 1, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 259/1932; I. Styczyńska, Nowosądeckie interregnum – listopad 1918, „Almanach Sądecki” nr 3/2003.