Bojownikom niepodległości

Franciszek Bilczewski

(1895–1939)

Urodził się 22 grudnia 1895 r. w Wiedniu. Syn Franciszka i Franciszki z Trepplerów. Brat Eugeniusza (zob.).

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w dowództwie II Brygady oraz w 6 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Huszt.

Od listopada 1918 r. w WP. Brał udział w wojnie z bolszewikami. Ukończył szkołę podchorążych i z dniem 1 sierpnia 1920 r. mianowany ppor. piech., 1 listopada awansował na por. piech.

Służył w 75 pp, a od kwietnia 1928 r. w KOP. Dowodził plut. i komp. w 11 baonie KOP. Awansowany 1 stycznia 1932 r. na kpt. piech., w czerwcu 1933 r. przydzielono go do 35 pp; dowodził komp. Po 1935 r. przeniesiony do 84 pp, gdzie od 1937 r. był pomocnikiem dowódcy III baonu ds. gospodarczych.

Podczas kampanii 1939 r. dowodził II baonem 184 pp rez. Brał udział w walkach z Niemcami i z Sowietami. Ciężko ranny 5 października w Woli Gułowskiej.

Zmarł w wyniku odniesionych ran 10 października 1939 r. w Radomiu. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 259/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.