Urodził się 30 września 1887 r. w m. Suszec pow. Pszczyna. Syn Jana i Karoliny z Kwoków.
Od 12 lutego 1919 r. należał do POW Górnego Śląska.
Uczestnik powstań śląskich.
Od 24 czerwca 1922 r. w stopniu posterunkowego służył w Policji województwa Śląskiego. Początkowo był funkcjonariuszem w komisariacie w Hajdukach Wielkich, następnie w Głównej Szkole Policji Województwa Śląskiego w Świętochłowicach (1925 r.). Potem służył na posterunku w Chropaczowie, zaś od 1927 r. aż do wojny w komisariacie w Lipinach. 1 stycznia 1928 r. awansował na st. posterunkowego, a w 1936 r. na przodownika.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 037/4 z 20 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 27/1934.