Franciszek Błotnicki

Urodził się 28 marca 1890 r. w Dynowie pow. Brzozów. Syn Jana i Anny ze Stankiewiczów.

W 1909 r. ukończył Gimnazjum im. J. Słowackiego w Przemyślu, odbył studia teologiczne na Uniwersytecie Lwowskim i w czerwcu 1914 r. został wyświęcony na kapłana.

Był wikariuszem w parafii pw. św. Anny we Lwowie, potem w Brzozdowcach pow. Bóbrka (1915-1916) i powtórnie w parafii pw. św. Anny.

Od jesieni 1918 r. pracował w redakcji „Gwiazdki Cieszyńskiej”.  Był pierwszym księdzem w Galicji, który postanowił zostać dziennikarzem i uzyskał na to zgodę przełożonych. W połowie 1919 r. zamieszkał w Krakowie i pracował w redakcji „Głosu Narodu”. W 1921 r., w związkuze zmianą kierunku politycznego pisma, przeniósł się do Warszawy. Tam od listopada 1921 do kwietnia 1923 r. redagował tygodnik ludowy „Gwiazda Polski”, będący organem Narodowego Chrześcijańskiego Stronnictwa Ludowego.  Po likwidacji pisma zamieszkał we Lwowie, gdzie był administratorem przyszpitalnej parafii pw. św. Łazarza i katechetą w szkołach żeńskich. Od stycznia 1925 r. był drugim redaktorem „Gazety Kościelnej”, prowadził dział ukraiński i przegląd prasy. Był zwolennikiem endecji, bronił tezy o zgodności nacjonalizmu z religią. Literat, autor dwóch tomików poezji i innych utworów literackich. Od sierpnia 1933 r. był wikariuszem w Tarnopolu, a potem w Stryju. W 1937 r. bezterminowo urlopowany, zamieszkał we Lwowie. W styczniu 1938 r. objął kierownictwo „Gazety Kościelnej”, czyniąc pismo nowoczesnym i poczytnym.

Sekretarz Zw. Dziennikarzy Polskich, członek Komitetu Teatralnego na  Śląsku.

Podczas II wojny światowej zorganizował w Dynowie tajne nauczanie. Tam w 1944 r. założył gimnazjum, w którym do 1950 r. uczył religii oraz języka polskiego i angielskiego. Twórca Koła Polonistów i Sodalicji Mariańskiej. W latach 1945-1946 administrator parafii Jabłonka na Rzeszowszczyźnie. Potem (1946-1947) sprawował funkcję burmistrza Dynowa.

Zmarł 11 lipca 1952 r. w Dynowie i został pochowany na tamtejszym starym cmentarzu.