Bojownikom niepodległości

Franciszek Boczarski

(1884–1920)

Franciszek BoczarskiUrodził się 16 września 1884 r. w Krakowie. Syn Wincentego i Małgorzaty ze Stelmachów. Brat Andrzeja (zob.). Uczęszczał do gimnazjum św. Anny w Krakowie, w którym w 1903 r. uzyskał maturę. Następnie podjął studia na Wydz. Filozofii (sześć semestrów) i Prawa (cztery semestry) Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1906-1907 odbywał obowiązkową służbę wojskową w armii austro-węgierskiej, po czym uzyskał stopień chor. rez. Od 1906 r. piłkarz (pomocnik) oraz działacz Akademickiego Klubu Futbolowego „Cracovia”. W czasie I wojny światowej 1 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziałów strzeleckich. Przydzielony do formowanej kawalerii, razem z nią 1 października wyruszył na front karpacki. 29 listopada 1914 r. mianowany ppor. kaw. Latem jako dowódca I plut. służył w 5 szw. 2 puł LP. 8 września 1915 r. awansował na por. kaw. Od października był oficerem placu LP w Lublinie, po czym od końca 1915 do grudnia 1916 r. komendant tamtejszej stacji zbornej LP. Sprawując powyższe funkcje zwalczał działalność piłsudczyków. Następnie kierował IV Głównym Urzędem Zaciągu w Łomży (do 12 sierpnia 1917 r.). Później ponownie w 2 puł LP – był dowódcą 2 szw. Po likwidacji pułku (19 lutego 1918) wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski. W czasie rozpadu Austro-Węgier powrócił do kraju i w listopadzie 1918 r. objął dowództwo formowanego przez siebie w Kobierzynie 3 szw. 2 pszwol. Zwolniony 1 lutego 1919 r. do rezerwy, prawdopodobnie powrócił do zawodu cywilnego. Wobec trudnej sytuacji militarnej kraju 1 lipca 1920 r. powołano go do służby czynnej. Awansowany na rtm. kaw. z dniem 1 kwietnia, służył w szkole instruktorskiej przy szw. zapasowym 2 pszwol. Poległ 16 sierpnia 1920 r. w obronie mostu we wsi Szpital Dolny pod Włocławkiem. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie kwat. XXVIIIa. Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych. Żonaty z Reginą N., miał z nią czworo dzieci: Witolda (1910-1972), inżyniera, Olgierda (1912-1945), zamordowanego w obozie koncentracyjnym Gross Rosen, Krystynę i Janusza.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 102/1933
Źródła

CAW, akta personalne 1247; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; Diariusz Kazimierza Świtalskiego VIII.1915-I.1917 cz. I, „Niepodległość” t. XLVII/1995; J. Dunin-Brzeziński, Rotmistrz Legionów Polskich. Wspomnienia z lat 1914-1919, Pruszków [2004]; J. Konefał, Legiony Polskie w Lubelskiem 1914-1918, Lublin 1999; Kronika 2 Pułku Ułanów Legionów Polskich i 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich, bmw 1959; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Warszawa 1934; „Monitor Polski” nr 102/1933.