Urodził się 31 lipca 1886 r. w Suliszewicach pow. Kalisz. Syn Michała i Wiktorii ze Smolarków. W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej. Od 10 września 1917 r. w I Korpusie Polskim. Uczestniczył w walkach z bolszewikami, podczas których dostał się do niewoli. Był więziony w Moskwie. Zwolniony, powrócił do kraju. Od listopada 1918 r. w milicji, następnie w Policji Państwowej. Przez wiele lat pełnił służbę na terenie województwa łódzkiego. W 1932 r. był funkcjonariuszem na posterunku w Rudzie Pabianickiej, zaś w latach 1935-1936 w Komendzie Rezerwy Pieszej w Łodzi. W 1936 r. awansował na st. posterunkowego. W 1939 r. służył w komendzie miasta Łodzi. Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wywieziony na podstawie listy nr 020/3 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze. Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansowany na aspiranta. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 259/1932.