Franciszek Borowiec

Urodził się 2 października 1896 r. w Wieliczce. Syn Karola i Wiktorii z Najderów.
Ukończył szkołę ludową i jeden rok szkoły leśnej, po czym odbył praktykę ogrodniczą w Wieliczce. Pracował jako ogrodnik w firmie „Piast” w tamtejszej miejscowości.
Od 1910 r. należał do Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej 7 sierpnia 1914 r. w składzie 4 sekcji plut. wielickiego wyruszył do Krakowa, gdzie wstąpił do oddziału J. Piłsudskiego i Legionów Polskich ps. „Liliput”. Ranny, od 14 listopada 1914 przebywał w szpitalu w Wiedniu. Po rekonwalescencji od 2 marca 1915 r. w 4 komp. V baonu I Brygady i 7 pp LP. Po likwidacji pułku w końcu września 1916 r. wcielony z baonem do 5 pp LP. Służył w 3 komp. szturmowej.
W następstwie kryzysu przysięgowego 30 października 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej. W szeregach 100 pp walczył na froncie włoskim.
Od 7 listopada 1918 r. w WP. Służył w 4 komp. 5 pp leg, walczył z Ukraińcami i bolszewikami.
1 lipca 1922 r. przeniesiony do 20 pp, posiadał stopień chor. W 1930 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Został wówczas komendantem oddziału Zw. Strzeleckiego w Wieliczce. Funkcję tę sprawował do 1934 r.
Po II wojnie światowej komendant PW Wieliczka-Miasto. Od 1948 r. pracował w firmie „Konwojent” w Krakowie. 11 lutego 1949 r. aresztowany pod zarzutem niedopilnowania transportu i utraty 20 l spirytusu, do 11 lutego 1950 r. więziony w Wiśniczu. W 1953 r. zatrudniony jako asystent projektanta w Przedsiębiorstwie Geologiczno-Inżynieryjnym Energetyki Kraków.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.