Franciszek Buliński

Urodził się 16 września 1893 r. w Chrzanowie. Syn Kajetana, szewca, i Julii ze Skotnickich. Ukończył IV gimnazjum w Krakowie (1913 r,), po czym studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od maja 1912 r. należał do Zw. Strzeleckiego. W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. W stopniu st. szer., potem kpr., był dowódcą patrolu sanitarnego 1 komp. V baonu 1 pp LP i I Brygady. Wyróżnił się podczas bitwy pod Łowczówkiem w grudniu 1914 r., ratując rannego z terenu zajętego przez nieprzyjaciela. Po utworzeniu 7 pp LP (10 maja 1915) był w nim sierż. sanitarnym. Przeszedł cały szlak bojowy I Brygady. Po likwidacji pułku w końcu września 1916 r. przydzielony do 12 komp. 5 pp LP (4 komp. V baonu). 1 listopada 1916 r. mianowany chor. san. Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej, brał udział w walkach na froncie włoskim. Od listopada 1918 r. w WP. 15 listopada awansowany na ppor. san., służył w II baonie 8 pp leg. Uczestniczył w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. Po zakończeniu wojny przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez.plek. z 1 czerwca 1919 r. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, które ukończył w 1924 r. Następnie pracował w sądownictwie i administracji. Od maja 1931 r. był starostą w Limanowej, w następnym roku podjął pracę w Banku Polskim w Kielcach. Podczas II wojny światowej robotnik rolny w okolicach Tarnowa. Po jej zakończeniu powrócił do pracy w bankowości m.in. w Gdańsku i Chrzanowie. Zmarł 25 marca 1967 r. w Chrzanowie i tam został pochowany. Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych. Żonaty (od 1948 r.) z Antoniną Mitrzyk, małżeństwo to było bezpotomne.