Bojownikom niepodległości

Franciszek Gąsienica

(1892-1977)

gąsienica franciszekUrodził się 21 października 1892 r. w Zakopanem. Syn Andrzeja i Marii z Gutów.

Pracował jako pomocnik kucharza.

W czasie I wojny światowej w sierpniu 1914 r. w oddziale Henryka Minkiewicza wyruszył z Zakopanego do Legionów Polskich. W stopniu szer. przydzielony do 1 komp. 3 pp LP, w jej składzie odbył całą kampanię wojenną. W grudniu 1916 r. chory, leczył się w szpitalu w Nowym Targu i Rabce.

Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków, zbiegł do Zakopanego. Wcielony do armii austro-wegierskiej, jako inwalida w maju 1918 r. zwolniony z wojska.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej miejscowości. Pracował w swoim gospodarstwie i jako cieśla.

Działacz społeczny, od grudnia 1923 r. działał w Kółku Rolniczym. W sierpniu 1926 r. założyciel i przewodniczący ogniska Zw. Podhalan na Olczy. Członek Zw. Legionistów Polskich.

W 1934 r. wybrany do Rady Miejskiej w Zakopanem.

Zmarł 6 stycznia 1977 r. w Zakopanem i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Olczy.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.

Żonaty (od 4 VIII 1918) z Marianną Mrowca-Cukier, miał z nią pięcioro dzieci.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

L. Dall, Kwatera Legionistów Polskich na Nowym Cmentarzu w Zakopanem, Zakopane 2018; „Monitor Polski” nr 64/1937.