Franciszek Gawlik

Urodził się 1 stycznia 1895 r. w Mikulczycach (obecnie część Zabrza). Syn Piotra i Kunegundy z Hadulów.

W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej.

Członek POW Górnego Śląska, działacz plebiscytowy, uczestnik powstań śląskich.

Od 1 marca 1923 r. w Policji Województwa Śląskiego. Mianowany 3 kwietnia 1923 r. przodownikiem, di 26 listopada 1927 r. sprawował funkcję komendanta posterunku w Strzybnicy. Następnie (do 14 lutego 1928 r.) kierownik komisariatu w Tarnowskich Górach. 1 grudnia 1927 r. awansował na st. przodownika. Był komendantem posterunku w Kosztowych (do 1 sierpnia 1928 r.), a następnie kierownikiem komisariatu kolejno w Mysłowicach, Szopienicach i Roździeniu. Od 8 kwietnia 1931 r. zastępca, potem kierownik komisariatu w Siemianowicach. Ukończył Szkołę Oficerów Policji Państwowej w Warszawie. W 1934 r. mianowany aspirantem, w 1935 r. awansował na podkomisarza. W okresie od 2 października do 9 grudnia 1938 r. był delegowany na Śląsk Cieszyński do powiatu frysztackiego, po czym powrócił na stanowisko kierownika komisariatu w Siemianowicach. 31 marca 1939 r. otrzymał stopień komisarza.

Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.

Wywieziony na podstawie listy nr 012/1 z 4-7 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.

Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na nadkomisarza.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.