Urodził się 4 października 1893 r. w Piotrkowie. Syn Hieronima i Kazimiery z Egierskich.
Członek tajnej I Drużyny Skautowej im. C. Godebskiego w Piotrkowie.
Uczył się w Warszawie, a od 1913 r. studiował filologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Orski”. Służył w nich do 1917 r.
Pracował jako nauczyciel w gimnazjum w Koninie. W latach 1922-1933 uczył języka polskiego w Seminarium Nauczycielskim w Siennicy pow. Mińsk Mazowiecki. Od 1933 do 1935 r. był podinspektorem szkolnym w Łowiczu; zainicjował budowę 18 szkół państwowych na terenie powiatu. Od 1935 r. dyrektor szkoły w Warszawie.
Podczas II wojny światowej w 1939 r. zmobilizowany do WP, uczestniczył w obronie Warszawy. Następnie brał udział w tajnym nauczaniu oraz w działalności konspiracyjnej w szeregach AK. Służył w 4 komp. baonu AK „Kiliński”. Mianowany ppor. Uczestnik powstania warszawskiego. Wskładzie 4 komp. baonu AK „Kiliński” i 4 komp. baonu szturmowego „Rum” walczył na terenie północnego Śródmieścia. Wraz z cywilną ludnością opuścił Warszawę.
Od 1945 r. ponownie dyrektor szkoły na Mokotowie.
Zmarł 4 stycznia 1964 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i złotym Krzyżem Zasługi.
Zonaty z Eugenią N.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; „Monitor Polski” nr 87/1931; Słownik biograficzny nauczycieli zasłużonych dla oświaty i Związku Nauczycielstwa Polskiego w powiecie Mińsk Mazowiecki, zesz. pierwszy, Mińsk Mazowiecki 2005.