Franciszek Golus

Urodził się 4 października 1874 r. w Białym Dworze (obecnie częśćTorunia). Syn Franciszka i Marii z Jankowskich. Brat Antoniego (zob.).

Od 1894 r. mieszkał w Golubiu. Prowdził zakład fryzjerski oraz sklep z wyrobami tytoniowymi i materiałami papierniczymi.

Członek Bractwa Kurkowego, członek (od 1893 r.) i prezes Tow. Przemysłowego, W 1910 r. został bibliotekarzem Tow. Ludowego, wydawał pocztówki patriotyczne. Od 1912 r. kierował Bankiem Ludowym w Golubiu.

Od 1919 r. członek Tow. Gimnastycznego „Sokół”. Od 1919 r. członek Powiatowej Rady Ludowej w Wąbrzeźnie. Działacz Narodowej Demokracji. Od połowy 1919 r. współpracował z polskim wywiadem wojskowym.

12 stycznia 1920 r. mianowany pierwszym komisarycznym burmistrzem Golubia, funkcję tę sprawował do 31 października 1921 r..

W niepodległej Polsce był sędzią pokoju przy Sądzie Powiatowym w Golubium. Przez wiele lat (od 1916 r.) członek rady miasta, w 1936 r. otrzymał tytuł „niezawodowego wiceburmistrza”.

Od 16 września 1926 r. prezes miejskiego koła Zw. Ludowo-Narodowego (potem Stronnictwa Narodowego). Działacz Koła Przyjaciół Harcerzy w Golubiu, działał w Tow. Muzealnym w tym mieście. Od 1929 r. członek Miejskiego Komitetu PW i WF.

Po II wojnie światowej zaprzestał działalności politycznej i społecznej.

Zmarł 9 lutego 1954 r. w Golubiu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 1902 r.), miał córkę Apolonię oraz synów Tomasza, Ildefonsa, Feliksa i Eugeniusza.

Jego pamięci poświęcono tablicę na ścianie budynku na rynku w Golubiu, w którym mieszkał.