Franciszek Gomuliński

Urodził się 4 czerwca 1892 r. w Szubinie na Podolu. Syn Antoniego i Władysławy z Neteksów.

Ukończył  gimnazjum w Kamieńcu Podolskim (1910 r.) i Wydz. Fizyko-Matematyczny Cesarskiego Uniwersytetu św. Włodzimierza w Kijowie (listopad 1916 r.).

Powołany do armii rosyjskiej, ukończył szkołe wojskową w Kijowie. Skierowany do 35 pstrz na Syberię, po przewrocie bolszewickim przeszedł do 5 Dywizji Syberyjskiej. W jej składzie walczył z bolszewikami. Dostał się do niewoli, z której zbiegł i w marcu 1921 r. przedostał się do Polski.

Przydzielony do 83 pp, w maju 1922 r. został przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce pracował jako urzędnik skarbowy w Brześciu nad Bugiem. Od 1 listopada 1922 r. nauczyciel matematyki w gimnazjum w tym mieście. W 1931 r. został nauczycielem w Państwowym Gimnazjum im. Bartosza Głowackiego w Tomaszowie Lubelskim (1931-1936). 1 grudnia 1936 r. został p.o. dyrektora szkoły; funkcję tę sprawował do 31 grudnia 1937 r. Przewodniczący Tow. Popierania Budowy Szkół Powszechnych w pow. tomaszowskim i hrubieszowskim. 1 września 1938 r. został nauczycielem w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie.

W 1939 r. zmobilizowany do WP, podczas kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał m.in. w oflagu VII A w Murnau, gdzie prowadził kursy oświatowe.

Po II wojnie światowej mieszkał w Bytomiu, gdzie pracował jako nauczyciel matematyki w Technikum dla Robotników Wysuniętych. Opracowywał skryptyz dziedziny matematyki. W latach 1956-1969 nauczyciel w Technikum Energetycznym w tym mieście.

Zmarł 20 stycznia 1971 r. w Bytomiu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu przy ul. Powstańców Śląskich.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Żonaty (od 1915 r.) z Anną Pruską, z którą się rozszedł, a potem (od VIII 1933) z Emilią Szołoman, miał syna Jana Kzimierza (ur. 1936).