Urodził się 21 lutego 1892 r. w Warszewce pow. Płock. Syn Piotra i Marianny z Suchaczów.
Ukończył gimnazjum w Drobinie, po czym w 1908 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych.
Mieszkał w Chicago, gdzie należał do „Sokoła”.
W 1917 r. wstąpił do armii brytyjskiej, skąd w 1918 r. przeszedł do formacji polskich w Ameryce. Przewieziony do Europy, służył w Armii Polskiej we Francji (3 pułk strzelców polskich). Uczestniczył w walkach z Niemcami na froncie zachodnim.
W szeregach armii wiosną 1919 r. powrócił do Polski. Służył w 4 i 6 pułkach strzelców oraz w baonie zapasowym 43 pułku piechoty. Awansowany na por. piech., od stycznia 1920 r. przebywał na froncie jako dowódca 12 kompanii 43 pułku piechoty.
17 sierpnia 1920 r. 43 pp został zaatakowany przez nieprzyjaciela na drodze Skniłów-Olszanka. III baon, który stanowił straż przednią, został wysłany do kontrataku w celu obezwładnienia bolszewickich moździerzy. Por. Górecki na czele 12 kompanii z zadziwiającym lekceważeniem rzęsistego ognia 6 bolszewickich kulomiotów przeprowadził pod osłoną krzewów swą kompanię na krótką odległość od linii bolszewickiej. Raptownym uderzeniem spowodował zaprzestanie ognia i wycofanie się przeciwnika do wsi Firlejówka. Nie tracac ani chwili, poprowadził energicznie kompanię przez bagnistą łąkę, brnąc po pas w błocie, celem uderzenia z frontu na Firlejówkę. Por. Górecki wdarł się pierwszy do Firlejówki. Przecinając siły wroga na pół, uderzył na ich część, zadając liczne straty i umożliwiając zajęcie całej wsi przez 43 pp.
Po wojnie zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919, służył w 43 pp jako dowódca plutonu i kompanii. Potem był adiutantem baonu sztabowego, zastępcą oficera materiałowego i oficerem żywnościowym. 1 stycznia 1927 r. awansował na kpt. piech. Od 1937 r. oficer placu w Dubnie.
Stanowisko to zajmował podczas kampanii 1939 r. Aresztowany przez Sowietów, był więziony w Równem, skąd 28 marca 1940 r. przeniesiono go do Kijowa.
Wywieziony na podstawie listy nr 041/3 z 20-22 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany na terenie Ukrainy, zapewne w Kijowie.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
K. Banaszek, W.K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtutii Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; Ukraiński ślad Katania, Warszawa 1995.