Franciszek Górski

Urodził się 16 sierpnia 1896 r. w Żółkwi. Syn Piotra Tytusa i Bronisławy z Krukowiczów.

Do 1914 r. uczył się w VII gimnazjum we Lwowie (maturę uzyskał w 1916 r.).

Od 1911 r. należał do skautingu i „Zarzewia”. W 1913 r. został członkiem Polowych Drużyn „Sokoła”.

W czasie I wojny światowej w sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionu Wschodniego. Po jego rozwiązaniu w drugiej połowie września, od 1915 r. był żołnierzem 1 pp LP. W tym też roku z powodu choroby zwolniony z Legionów Polskich.

W czerwcu 1916 r. powołany do służby w armii austro-węgierskiej.

Od 1918 r. w WP. W składzie 39 pp brał udział w walkach z Ukraińcami w rejonie Lwowa oraz z bolszewikami. W grudniu 1920 r. urlopowany, po czym przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 2 stycznia 1932 r. awansował na kpt. rez. piech.

Studiował na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W 1921 r. uzyskał absolutorium, zaś w 1927 r. zdał egzamin notarialny.

Po studiach odbył praktykę notarialną we Lwowie, po czym pracował jako notariusz w Rawie Ruskiej, a od 1931 r. w Grzymałowie.

Działacz społeczny; przewodniczący koła Tow. Szkoły Ludowej, członek zarządu okręgu Zw. Strzeleckiego i Zw. Legionistów Polskich (skarbnik oddziału lwowskiego), wiceprezes koła Zw. Oficerów Rezerwy, przewodniczący Powiatowego Komitetu Porozumiewawczego Polskich Organizacji Społecznych.

Od 1932 r. członek Rady Notarialnej i wiceburmistrz Rawy Ruskiej.

Członek OZN, był przewodniczącym obwodu w Rawie Ruskiej.

W 1938 r. wybrany na posła do Sejmu RP w okręgu wyborczym nr 73 (Sokal), był członkiem klubu OZN.

Po kampanii 1939 r. aresztowany przez NKWD. Wywieziony na podstawie listy nr 055/4 z 5-9 maja 1940 r.

Zamordowany w maju 1940 r. na terenie Ukrainy.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Jadwigą Derdelewicz, miał z nią synów Wiktora (ur. 1924), Marka (ur. 1927) i Rafała (ur. 1933).