Bojownikom niepodległości

Franciszek Gwóżdż

(1894-po 1933)

Urodził się 15 stycznia 1894 r. w Łękach Górnych koło Pilzna. Syn Floryana i Wiktorii z Bąków.

W czasie I wojny światowej od 1 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył m.in. w 7 i 3 komp. 3 pp LP oraz w 6 pp LP. W kwietniu 1917 r. przebywał w stacji zbornej LP w Rembertowie.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). Następnie w II Korpusie Polskim. Uczestniczył w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja). Po kapitulacji korpusu (12 maja) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozie w Güstrow, skąd w styczniu 1919 r. został zwolniony. Powrócił wówczas do kraju.

W kwietniu 1919 r. pracował jako tramwajarz w Krakowie. Potem w WP.

W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. W 1933 r. posiadał stopień plut. Służył wówczas w Krakowie.

Zmarł po 1933 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 212/1933
Źródła

„Monitor Polski” nr 212/1933.