Franciszek Handzlik

Urodził się 12 kwietnia 1894 r. w Kozach pow. Biała. Syn Ludwika i Józefy z Handzlików. Ukończył szkołę ludową w rodzinnej wsi, a potem szkołę rolniczą. W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 3 pp LP. W 1915 r. dostał się do niewoli rosyjskiej. Po rewolucji w Rosji (1917 r.) uwolniony. W 1918 r. powrócił do kraju. Od 1918 r. w WP. Brał udział w wojnie z bolszewikami. W końcu 1921 r. w stopniu podoficerskim przeniesiony do rezerwy. W niepodległej Polsce od 1922 r. w Policji Państwowej we Lwowie. Od 1928 r. funkcjonariusz Straży Granicznej w Zakopanem. Uzyskał stopień st. przodownika. 15 marca 1939 r. przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Jurgowie pow. Nowy Targ. W sierpniu 1939 r. zmobilizowany do WP, służył w 6 DP. Brał udział w walkach z Niemcami m.in. na Śląsku i Lubelszczyźnie. Po kapitulacji dywizji pod Rawą Ruską (21 września) dostał się do niewoli niemieckiej. W lutym 1940 r. zbiegł z obozu i w kwietniu dotarł do Francji. Powołany do służby w WP, początkowo przebywał w obozie w Coëtquidan. 15 maja przydzielony do 7 pp 3 DP, po walkach w rejonie Blois 20 czerwca dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w stalagu IV B w Bitterfeld koło Lipska. Tam pracował przymusowo w kopalni. Z obozu zbiegł 20 grudnia 1944 r. i przedostał się do rodziny w Bodzanowie koło Płocka. W styczniu 1945 r. wcielony do Armii Czerwonej, w składzie 4 Frontu Ukraińskiego walczył m.in. pod Bielskiem. W końcu roku, powrócił do Bodzanowa. Pracował w gospodarstwie. Formalnie zdemobilizowany 12 grudnia 1946 r.. W 1966 r. zamieszkał w Bielsku-Białej, gdzie do 1968 r. był zatrudniony w Państwowych Zakładach Filcowych. Zmarł 20 grudnia 1974 r. w Bielsku-Białej. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.