Franciszek Hrynkiewicz

Urodził się 5 października 1884 r. w Nowym Dworze pow. Sokółka.
Uczył się w gimnazjum w Grodnie, 8 października 1901 r. wstąpił do seminarium duchownego w Wilnie, gdzie kształcił się do 16 czerwca 1905 r. Następnie studiował w Akademii Duchownej w Petersburgu i 24 czerwca 1907 r. został wyświęcony na kapłana. Kontynuował studia teologii moralnej i nauk pedagogicznych w Insbrucku oraz Monachium.
Po powrocie do kraju został wikariuszem w grodzieńskiej farze i przy kościele pobernardyńskim. Jednocześnie był prefektem prywatnych szkół średnich. Od 20 lipca 1911 do 1920 r. kapelan przy kościele SS. Nazaretanek w Grodnie.
W czasie I wojny światowej, po zajęciu Grodna przez Niemców w 1915 r. z jego inicjatywy powstały zaczątki gimnazjów męskiego i żeńskiego w tym mieście, a także seminarium nauczycielskiego; był w nich prefektem.
W 1921 r. został wyłącznie prefektem utworzonego w 1920 r. Państwowego Gimnazjum im. A. Mickiewicza. Funkcję tę sprawował do 1930 r., kiedy ze względu na stan zdrowia z niej zrezygnował. 12 kwietnia tego roku został proboszczem w Hożej, lecz już w czerwcu zrezygnował z tej funkcji. Zamieszkał w rodzinnym Nowym Dworze. W kwietniu 1932 r. został ponownie kapelanem SS. Nazaretanek w Grodnie. 24 czerwca 1932 r. obchodził jubileusz 25. lecia kapłaństwa.
Zmarł 25 lipca 1933 r. w Kosowie Poleskim. Pochowany na Cmentarzu Rzymskokatolickim nad Niemnem w Grodnie.
Pośmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości.