Bojownikom niepodległości

Franciszek Jamka–Koperski

(1896–1965)

Franciszek Jamka–KoperskiUrodził się 23 sierpnia 1896 r. w Zwardoniu pow. Żywiec. Syn Wojciecha.

Należał do Związku Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 4 komp. II baonu 5 pp LP. Ranny w 1915 r. W 1916 r. na Wołyniu dostał się do niewoli rosyjskiej. Po rewolucji lutowej 1917 r. w Rosji odzyskał wolność. Od 5 października w POW w Białej Cerkwi. Następnie w II Korpusie Polskim. Podczas bitwy pod Kaniowem (11 maja 1918) dostał się do niewoli niemieckiej, z której rychło zbiegł i kontynuował działalność w POW.

Od 1918 r. w Wojsku Polskim.  Początkowo w 1 puł, następnie jako ppor. był adiutantem Komendy m. Kielce. Potem referent oświatowy DOGen Kielce (od 16 kwietnia 1920 r.) i referent biblioteki żołnierskiej w DOGen Lublin. Następnie komendant Szkoły Podoficerów Oświatowych.

W latach 1922–1923 dowódca plut. w 41 pp. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. Od 25 maja 1923 r. oficer oświatowy w Oddz. III DOK nr II w Lublinie. 1 lipca 1923 r. awansował na kpt. adm. Był przedstawicielem sztabu OK nr II do Komitetu Budowy Domu Żołnierza w Lublinie. Od 1927 r. w KOP. 19 marca 1937 r. awansował na mjr. adm. Był szefem Oddz. Wychowania Żołnierza i Propagandy w Dowództwie KOP.

Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej; przebywał w niej m.in. w oflagu II C w Woldenbergu, gdzie prowadził bibliotekę obozową. Uwolniony w 1945 r., powrócił do Polski.

Po wojnie mieszkał we Wrocławiu, a potem w Warszawie.

Zmarł 26 czerwca 1965 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwat. A-22.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, dwukrotnie srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Haliną Anną N.

Źródła

M. Cisek, M. Miodoński, W. Motyka, Wiara i wierność. Wkład Żywiecczyzny w czyn niepodległościowy 1914–1918, Milówka 2018; A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód 1914–1921, Olsztyn 2012; „Monitor Polski” nr 87/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.