Urodził się 28 stycznia 1900 r. w Czeladzi pow. Będzin. Syn Romana i Franciszki z Kozłowskich.
Należał do skautinguOd 12 listopada 1918 r. w WP. W składzie 3 komp. km 5 pp leg brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1919 r. został ranny. Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty (14 czerwca 1919). Z dniem 1 lipca 1920 r. otrzymał stopień ppor. piech.
Awansowany 1 lipca 1921 r. na por. piech., do 1930 r. pełnił służbę w 5 pp leg. W 1922 r. uzyskał maturę. W 1925 r. ukończył kursy narciarskie oraz WF (1927-1928) w Poznaniu.
Sportowiec, lekkoatleta. Startował w barwach „5 pp leg” Wilno (1922-1926), w 1923 r. został wicemistrzem Polski w skoku w dal. Był działaczem Okręgowego Zw. Lekkiejatletyki i Okręgowego Zw. Piłki Nożnej w Wilnie.
W 1930 r. był komendantem Okręgowego Ośrodka WF w Wilnie. Awansowany 1 stycznia 1932 r. na kpt. piech., służył w Centralnym Instytucie WF (1932, 1935). Wiosną 1939 r. był oficerem mobilizacyjnym 5 pp leg.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 258/1933; W. Nekrasz, Harcerze w bojach w latach 1914-1921 cz. 2, Warszawa 1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; B. Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939-1945, Warszawa 1999’.