Bojownikom niepodległości

Franciszek Janiszewski

(1842–1936)

Urodził się 3 marca 1842 r. w Krasnopolu koło Żytomierza. Syn Hipolita i Heleny z Seredyńskich.

Pracował zawodowo jako stolarz.

Uczestnik powstania styczniowego. Na początku maja 1863 r. wstąpił do Oddziału Jazdy Wołyńskiej gen. Edmunda Różyckiego. W składzie 2 pułku jazdy wołyńskiej brał udział w bitwach i potyczkach pod Trojanowem (8 maja), Lubarem (9 maja), Połonnem (12 maja), Miropolem (16 maja), Worobijówką (19 maja), Minkowcami (22 maja), Laszkami (24 maja) i Salichą (26 maja). 28 maja z oddziałem przeszedł do Galicji. Internowany przez Austriaków, został osadzony w twierdzy Königstein. Po siedmiu miesiącach został zwolniony.

W 1865 r. wyjechał do Francji i zamieszkał w Paryżu. Tam pracował jako tokarz, a następnie prowadził fabrykę fosforanów.

W ostatnich latach życia mieszkał w Zakładzie św. Kazimierza w Paryżu. Pobierał zasiłek od polskiego stowarzyszenia Instytucja Czci i Chleba.

W niepodległej Polsce zweryfikowany jako ppor. weteran.

Zmarł w 1936 r. w Paryżu i tam został pochowany.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości z mieczami.

Był żonaty.

Źródła

A. Lenkiewicz, Weterani powstania styczniowego 1863 r. odznaczeni Krzyżem Niepodległości, Wrocław 1998; „Monitor Polski” nr 260/1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; B. Szwedo, Powstańcy Styczniowi odznaczeni Orderem Wojennym Virtuti Militari, Mińsk Mazowiecki-Warszawa 2013.