Bojownikom niepodległości

Franciszek Jednoróg

(1901–po 1954)

Urodził się 15 września 1901 r. we Lwowie. Syn Jana i Anny z d. Stojko (?).

W czasie I wojny światowej w POW ps. „Sprytny”.

Od 1 listopada 1918 r. w stopniu szer. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka V. Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do II baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp). Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Z dniem 1 września 1931 r. mianowany ppor. rez. piech., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. piech.

W niepodległej Polsce mieszkał we Lwowie. Pracował jako nauczyciel.

Należał do Związku Peowiaków. W 1937 r. wybrany na członka zarządu koła we Lwowie.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ/AK ps. „Grom”. Awansowany na kpt. rez. piech., od 7 do 31 lipca 1944 r. był kierownikiem referatu mobilizacyjnego w Komendzie Okręgu AK Lwów. Po akcji „Burza” aresztowany przez Sowietów.

Początkowo przebywał w więzieniu, a następnie w obozie specjalnym nr 178/179 w Riazaniu-Diagilewie. Od 11 lipca 1947 do 6 grudnia 1948 r. więziony w obozie w Borowiczach. Zwolniony, 16 grudnia został repatriowany do Polski.

Był kierownikiem Szkoły Podstawowej nr 8 w Rudzie Śląskiej (1947–1954).

Zmarł po 1954 r. we Wrocławiu.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

Historia szkoły, www.zss2.blogspot.com/p/historia-szkoy_3165.html [dostęp 24 V 2021]; „Monitor Polski” nr 140/1932, 64/1937; Na różnych odcinkach Federacji, „Naród i Wojsko” nr 7/1937; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.