Urodził się 2 lub 3 grudnia 1893 r. w Skroniowie koło Jędrzejowa. Syn Leonarda i Michaliny z Boralów.
Pracował jako pomocnik dozorcy kolejowego.
W czasie I wojny światowej od 7 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 7 komp. 3 pp LP. Chory, w grudniu przebywał w szpitalu garnizonowym nr 10 w Insbrucku. Następnie w okm nr 2 tego pułku. Po jego rozbiciu 5 lipca 1916 r. w rejonie Wołczecka dostał się do niewoli rosyjskiej.
W niepodległej Polsce pracował jako kolejarz na stacji kolejowej w Koszarach koło Kowla.
Zmarł około 1954 r. w Skarżysku-Kamiennej.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Józefą Gruszką, miał synów Zygmunta, Hieronima, Mariana i Karola oraz córkę Wincentynę Józefę (12 I 1921–24 I 1921).
Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 251/1931; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.